متاسفانه در سیستم آموزشی کشور ما، حساسترین مقطع آموزشی تبدیل به بی اهمیت ترین آن شده است.
منظورم، مهد کودک ها و کودکستان هاست.
جائیکه کودکانمان تبدیل به دستگاههای فتوکپی می شوند.
اشعار، سرودها و .
را برایشان تکرار می کنند تا بچه ها هم طوطی وار و بدون اینکه مهارتی و مفهومی را یاد بگیرند، شروع به تکرار و بازخوانی آنها نمایند.
ما هنوز فرق مدرسه را با مهد کودک نفهمیده ایم.
فکر می کنیم که مهد کودک یعنی شروع زودتر جمع و تفریق ریاضی و تکلیف شب سبک ! هیچگونه تخصصی در مورد جذب مربیان مهدکودک ها مطرح نیست و معمولاً از دختران جویای کار در این زمینه استفاده میشود و آنها هم معمولاً تعهداتشان تا موقع ازدواجشان می باشد که در صورت تاهل، دیگر تعهدی به مهدکودک ندارند و مدیر مهد تا پیدا کردن مربی جدید، باید بچه های کلاس را به کلاسهای دیگر پخش کند و کسی هم جوابگوی مشکلات مربوطه و مخصوصاً آسیب روانی بچه ها از بابت نبودن مربی شان که باهاش انس گرفته بودند، نیست!! یکی از کاراترین روشهای تربیتی ( و البته سنتی) که متاسفانه به فراموشی سپرده شده است، تربیت غیر مستقیم و نقل داستان های شیرین و پندآموز می باشد.
موهبتی گران که خودمان بهره برده ایم ولی کودکانمان را بی بهره، رها نموده ایم و جای آن در مهدکودک ها و کودکستان ها، بسیار خالیست و بجای آن، متاسفانه (در برخی مواقع و بدلیل نامتناسب بودن تعداد بچه های کلاس با حوصله مربی) بچه ها را با رنگ آمیزی غیرضروری نقاشی ها و تکالیف کار تکراری در کلاس مشغول می کنند که این کارها مطمئناً ضررات جبران ناپذیری به میل به تحصیل بچه ها در شروع مدرسه رفتنشان میزند.
با توجه به دغدغه اصلی والدین جهت تامین نیازهای اولیه فرزندانشان (همچون خوراک، پوشاک، پزشکی و .
)، از یکطرف و با توجه به مقبولیت بیشتر حرف معلمان و مربیان نسبت به والدین در میان بچه ها از طرف دیگر، جا دارد که نهایت استفاده را از وجود معلمان دلسوز برای آموزش مهارت های مفید و موثر در حفظ سلامت جسمانی، روانی و رشد شخصیت اجتماعی کودکانمان بهره ببریم.
آموزش مهارت هایی مثل: احترام به قوانین، رازداری ، به حق خود قانع بودن ، با حوصله خوردن غذا و خوب جویدن آن، نگاه نکردن به تلویزیون از فاصله نزدیک، جایگزینی بازیهای کودکانه و خلاقانه به جای بازی با گوشی موبایل والدین، پرهیز از تنقلات بی فایده و فست فودها و استقبال از تغذیه سالم، ترویج فرهنگ همکاری و صداقت با همبازیان خود، تاکید مکرر بر قبح دروغگویی و تقلب، تقویت روحیه اعتماد به نفس،کسب مهارت های اولیه در مواجه با انواع خطرهای پیرامونشان مثل : گم شدن، دزدیده شدن، دعواهای خیابانی، مواجهه با منحرفین جنسی و .
، لازم است وزارت آموزش پرورش با توجه جدی به این حوزه، نسبت به تربیت و سازماندهی مربیان متخصص در این زمینه و جذب رسمی ایشان همچون سایر حقوق بگیران این وزارتخانه، در تربیت صحیح نسل آینده کشور قدم موثری بردارد.
بدیهی است که موضوعات اشاره شده در مورد همه مهد کودک ها مصداق ندارد ولی هستند مهد کودک های زیادی که موارد اشاره شده در متن را شامل میشوند.
تا چه پیش آید زین پس .
مرتضی مقرری.
ارسال نظر