به گزارش بناب نیوز، چند سالیست که بعد از جان گرفتن دوباره‌ی دوچرخه‌سواری در بناب، موضوع ثبت ملی «بناب شهر دوچرخه ایران» بر سر زبان‌ها افتاده‌است و این موضوع موجب شده‌است که حتی شهرستانهای همجوار بناب نیز به فکر ثبت این عنوان بنام شهر خودشان بیفتند.
آیا بناب واقعا شهر دوچرخه ایران است؟ ابتدا باید به این سوال پاسخ دهیم که شاخص های انتخاب یک شهر بعنوان شهر دوچرخه چیست؟ این موضوع از دو منظر قابل بررسی می‌باشد: ساختار شهرسازی و بستر سازی در شهر برای استفاده از دوچرخه بجای وسایل نقلیه‌ی موتوری فرهنگ سازی، تشویق و ترغیب مردم برای استفاده از این وسیله استفاده از دوچرخه در بین مردمان شهر بناب قدمتی طولانی دارد و به جرات می‌توان گفت اکثر پیرمردها و میانسالهای بناب که در حال حاضر توانایی جسمی مناسب دارند، حتماً از این وسیله استفاده می کنند.
بعبارتی برای اکثر این افراد، دوچرخه‌سواری تبدیل به یک عادت شده است.
ولی متاسفانه این عادت به نسل جدید انتقال داده نشده است.
می‌توان دلیل آنرا دسترسی راحت جوان ها به وسایل موتوری دانست این در حالیست که در ایام قدیم وسایل نقلیه موتوری در اختیار هر کسی نبوده و تعداد آن نیز محدود بوده است.
جهت تشویق و ترغیب نسل جدید نیاز به روش‌ها و امکانات جدید می‌باشد؛ که این موضوع نیازمند تلاش چند جانبه از سوی مسئولین ذیربط و مردم است.
یک شهروند چه زمانی و در چه شرایطی ترجیح می دهد از دوچرخه بجای وسایل نقلیه موتوری استفاده نماید؟ دسترسی راحت به این وسیله – می توان با اجرای طرح ایستگاه دوچرخه همگانی در چند نقطه از شهر، دوچرخه رایگان یا با هزینه اندک در اختیار شهروندان قرار داد.
(نقش مسئولین) خیابان و مسیر امن – در خیابانی که هر 50 متر چند خودرو بصورت دوبله پارک شده‌است، تردد دوچرخه سوار را مشکل کرده و احتمال خطر را برای آن افزایش می دهد.
(نقش مسئولین و مردم) داشتن آگاهی – مطلع بودن از فواید دوچرخه سواری به لحاظ سلامتی برای دوچرخه سوار و همینطور کنترل ترافیک و کاهش آلودگی (نقش مسئولین) وجود امکانات – وجود امکاناتی از قبیل پارکینگ دوچرخه در سطح شهر که استفاده از دوچرخه را تسهیل نماید.
بنابراین خیلی راحت می توان نتیجه گرفت اینکه با نصب چند المان مربوط به دوچرخه در ورودی‌های شهر، مسئولین تصور کنند وظیفه‌ی خود را در این راستا به نحو احسن انجام داده اند، تصوری نادرست می باشد؛ چرا که می بایست شرایط بگونه‌ای مهیا شود که یک شهروند برای انجام کارهای روزانه شهری خود، دوچرخه را به مابقی وسایل نقلیه ترجیح بدهد.
در چند سال گذشته تلاش هایی در جهت مطرح کردن شهرستان بناب بعنوان شهر دوچرخه‌ی ایران شده است.
اما بنا به دلایل متعدد این تلاش‌ها ثمره ای نداشته است.
به نظر می‌رسد از جمله دلایل ناکام ماندن این تلاش ها، نبود اراده‌ی کافی و جدیت در مسئولین شهری است.
بدون شک هرگونه اقدامی در سطح ملی نیازمند اقدامات اساسی و جدی مسئولین هر شهری است.
با اینکه مسئولیت این امر در درجه اول با اداره ورزش و جوانان و در درجه دوم با اداره میراث فرهنگی می‌باشد، اما مسلماً بدون وجود همکاری بین سایر ادارات و نهادها، موفقیت این دو ارگان به سختی محقق خواهد شد.
مطرح شدن شهر بناب بعنوان شهر دوچرخه، امتیازات و عواید فراوانی را با خود به ارمغان خواهد آورد.
از جمله رونق گرفتن صنعت گردشگری، ایجاد اشتغال، پیشرفت‌های وسیع در حوزه ورزش و جوانان، جلب توجه ویژه مسئولین مملکتی به این شهر، جذب بودجه، برگزاری برنامه های مختلف در زمینه های ورزشی، فرهنگی و.
اما با این وجود، شهرستان بناب در حال فرصت سوزی است و بدون شک اگر این عنوان به اسم شهر دیگری ثبت شود، بناب با وجود تاریخچه‌ی غنی، تلاش های بیدریغ گذشتگان، سابقه‌ی برگزاری همایش های چندین هزار نفری، جا افتادگی فرهنگ دوچرخه‌سواری در نزد نسل های پیشین، شرایط مناسب ژئوفیزیکی و.
این فرصت و موقعیت بی نظیر را به راحتی از دست خواهد داد و پس از آن هر اقدامی که انجام شود، حکم «نوشداروی پس از مرگ» را خواهد داشت.
ارسال نظر