به گزارش بناب نیوز، از ديرباز پزشكان و درمانگران در جوامع انسانی صاحب شان و منزلت اجتماعی خاصی بوده اند و آنان را به چشم ناجيانی می نگرند كه می توانند در مواقع لزوم از درد هايشان بكاهند و جان عزيزانشان را نجات دهند.
در جامعه سنتی ما نيز پزشكان دارای احترام و شان بالاتری اند به طوری كه گفته هايشان برای بسياری فصل الخطاب است.
هر حرفه ای فراخور خدماتی كه به انسان ها ارائه می دهد دارای مسئوليت هايی است و شغل هايی نيز هستند كه بسيار حساس اند و با روان و سيستم عصبی و جسم انسان سروكار دارند و اشتباهات كوچكی می تواند خسارات جبران ناپذيری را به دنبال داشته باشد كه مسئوليت اجتماعی و انسانی خطيری دارد و فرد خواسته يا ناخواسته با قبول اين شغل خود را در وادی پر مسئوليتی قرار مي دهد كه اشتباه در آن به راحتی قابل چشم پوشی نيست.
برای مثال متخصصی كه يك شهر و يك بيمارستان در يك شيف كاری، روی تخصص و احساس مسئوليت ايشان برنامه ريزی كرده است هنگامی كه با عدم احساس مسئوليت و به دلايل مختلف از انجام مداخله تخصصی خودداری می كند در واقع در حال به خطر انداختن جان انسانهايی است كه به كمك و تخصص ايشان نياز دارند و او را ناجی خود و عزيزانش تصور می كرده است و اين فاجعه ای انسانی و بسيار دردناك است.
در مقابل درمانگرانی نيز هستند كه با صداقت در حال ارائه خدمات اند و تاثير بسيار بسزايی دارند و حتی به صورت خود جوش به روستا های دور افتاده سفر می كنند تا باعث كاهش آلام و نجات جان كسانی باشند و باور دارند كه آنان نيز انسان اند و حق زندگی، سلامت، شادی و آرامش را دارند.
در واقع اين انسانيت و نيت معنوی است كه درمانگری و حرفه های مرتبط با آن را با ارزش مي كند بدون اين نيت انسانی و معنوی؛ پزشك تنها فروشنده ی نسخه و دارو است.
متاسفانه بسياری امروزه بر اين باوراند كه پزشكان به جای طبابت در حال تجارت اند و از اين وضعيت گله مندند.
همه ما مي دانيم كه پزشكان جزو قشر پر درآمد جامعه اند و دارای شان و منزلت اجتماعی مناسبی نيز هستند اما متاسفانه با تمركز بيش از حد روی ماديات و رفتار تاجر مآبانه ، عدم پيگيری درست و دقيق و عدم اختصاص وقت كافی و قانونی به بيمار در حال شكستن اين ابهت و احترام اند و اين روز به روز از تاثير مثبت درمانی آنها بر جامعه كاسته و ارزش درمانگری آنان را زير سوال مي برد.
متاسفانه بیمارستان شهرستان بناب به دلیل عدم وجود پزشکان متخصص در بخش اورژانس و عدم توجه مسئولین شبکه درمان شهر و استان و حتی مسئولین شهری بخش اورژانس آن به مکان بی در و پیکری تبدیل شده است.
مریض باور ندارد که بتواند از خدمات بهینه این بخش بهره مند شود و احتمال خطا در این بخش بسیار زیاد است. نمونه بارز آن جمعه شب (29/4/97) به دلیل عدم تشخیص نوع بیماری زن جوان طی مراجعه مکرر در شب هنگام و عدم توجه و معاینه دقیق بعد از چند ساعت در همان بخش بیمارستان جان میدهد! طبق اعلام پزشک قانونی با یک معاینه دقیق میتوانستند جان این زن جوان که بیست روز پیش وضع حمل نیز کرده بود نجات دهند.
آدم میماند درد خود را به چه کسی بگوید! آیا شما کسانی را میشناسید که به درد مردم گوش دهند؟
ارسال نظر