مخارجی که در زمان فوت تاچهلم برای مرده انجام می شود چه توصیه شرعی دارد؟ این سوالی است در اذهان مردم که مرکز مطالعات حوزه علمیه قم طی نامه شماره 27374-1380/3/22 چنین پاسخ می دهد: بسیاری از چیزهایی که هم اکنون در جوامع اسلامی جز سنت های فراموش نشدنی مردم شده است فاقد وجاهت شرعی و دینی است.

یکی از این سنتها مراسمی است که هنگام فوت و خصوصا بعد از فوت تخت عنوان های مختلف برگزار می شود.

هنگامی که مرگ سراغ عزیز یا عزیزانی از خانواده و فامیل سایه می گستراند و از میان آدمیان برای خود نامزدی انتخاب می کند این تازه شروع ماجرا است.

افرادی که بدلیل قرابت و خویشاوندی با یک دیگر مانوس شده و چون زنجیری به هم پیوسته اند اکنون در حسرت فراق درهاله ای از غم می سوزندو اشک می ریزند.

و داستان دنیا چنین تعبیر می شود که آدمیان روزی در جشن و سرورند و روزی در غم و اندوه.

دراین بین علاوه بر تحمیل غصه و اندوه بر صاحبان میت ، عده ای نیز به خیال اینکه به باز ماندگان تسلی خاطر می بخشند ناگهان سبز شده و به پذیرایی از خویش مشغول می شوند.

بازمانده بیچاره نمی داند که آیا بگرید یا از مهمان ناخواسته پذیرایی کند؟ حتی توقع بعضی از افراد چنان بالا است که اگر خوب پذیرایی نشوند زبان به طعن و لعن باز می کنند.

این یک گوشه داستان است و بماند.

درزمانیکه وضع نابه هنجار اقتصادی که مردم با سیلی صورت خود را سرخ می کنند ، چگونه می توانند از عهده مخارج سنگین پذیرایی شب سوم - شب هفتم - چهلم و سالگرد عزیز از دست رفته برآیند؟ آیا اسلام چنین می گوید که هرکس مرد ، بازماند اش باید خیرات بدهد؟ و پشت سر مجلس غذا و طعام برگزار کند؟ تا عده ای بیایند و یا دعوت شوند و بخورند واگر خیلی هنر کنند فاتحه ای ناقص بخوانند و با عجله از مجلس خارج شوند و دمی بعد گویا که خبری نبوده و به بی خبری و غفلت خویش بازگردند؟ برعکس ، اسلام و قرآن می فرماید: قطعا همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی ، و کاهش در مال ها و جان ها و میوه ها ، آزمایش می کنیم و بشارت ده به استقامت کنندگان(بقره155 ) می گوید مرگ امتحان و ابتلا است.

مرگ عبرت و درس ایت .

مرگ باعث می شود که انسانها در فکر آن باشند که آرزوهای دراز و بلند نداشته باشند.

بگذریم در هر حال بسیاری از این سنت ها ، ریشه در جهل و نادانی و باورهای غلط دارد از جمله تحمیل پذیرایی و خیرات بعد از مرگ بوسیله بازماندگان است.

بنای اسلام درست در جهت عکس آن چیزی است که امروز مردم روزگار آن را می پسندند.

از آن جمله اگر شخصی رحلت کرد مستحب است که تا سه روز غذایی از بیرون تهیه کرده و برای بازماندگان ارسال کنند.

واین سنت احتمالا تا به امروز در بعضی از کشورهای اسلامی متداول است.

نقل شده در نقاط از لرستان ایران مردم به این مهم اهتمام داشته و عمل می کنند.

امام باقر (ع) فرمود: سزاوار است همسایگان صاحب عزا به مدت سه روز برای صاحبان عزا طعام درست کنند(وسایل الشیعه ج2 ص 889 حدیث5 ) امام صادق (ع) فرمود : غذا خوردن نزد اهل مصیبت از کار های دوران جاهلیت است و سنت پسندیده آن است که برای آنان طعام ارسال شود.

(وسایل الشیعه ج2 ص 889 حدیث6 ) آن گونه که پیامبر اسلام در باره بازماندگان جعفربن ابی طالب سفارش به ارسال طعام کردند.

و این به شکل سنتی درآمده است.

پس سنت اسلام این است نه آن که کاملا برعکس این سنت و هنگامی که شخصی می میرد خود را آماده پذیرایی و خوردن غذای سوم - هفتم و چهلم و سالگرد بکنیم.

شخصی که در سوگ نشسته است چگونه حال و حوصله پذیرایی و خیرات را دارد؟ پس انسان که می میرد اولا عمل اوست که او را نجات می دهد یا دچار غذاب می نماید و دادن طعام و خیرات و سفره پهن کردن ها علاوه بر زحمت بیهوده کشیدن ، تاثیر چندانی برای مرده ندارد و اگر انسان می خواهد برای عزیز از دست رفته اش خدمتی بکند بهتر است برای او کاری انجام دهد که مرده ثمره اش را دریافت کند.

ودوم اینکه علما و مراجع در استفتائات و رساله های علمیه خود هر آنچه از امور واجب و مستحب برای میت بوده بیان کرده و نه تنها سکوت نکرده اینکه مردم عامی به سراغ آنان نمی روند .

این بخود مردم مربوط است و گناهی را متوجه علما و بزرگان نیست.

لطفا نظرات خود را دراین بخش بگذارید لطفا این متن را تبلیغ فرمایید تا از این سنت دگرگون شده رهایی یابیم.

مطلب ارسالی از کاربر: HSN.